ಕೊಂಕ್ಣಿ ಕಾರ್ಯಿಂ

ಪಾವ್ಸಾಚಿಂ ಲಿಸಾಂವಾಂ

ಘ್ಹಡ್ಗಡಾವ್ನ್ ಝಗ್ಲಾವ್ನ್
ಕಾಲ್ ಘಡ್ಯೆನ್
ಮ್ಹಳಾಬ್ ಹಾಲವ್ನ್
ಅಂತ್ರಾಳ್ ಕಾಲವ್ನ್
ಧರ್‍ಣಿಕ್ ಕಾಳೊಕ್ ಘಾಲುನ್
ಹಾರಿ ಹಾರಿಂನಿ ದೆಂವ್ಲಿಂ ಕುಪಾಂ
ದೊಂಗೊರ್ ಜಾವುನ್
ವಾರ್ಯಾಚ್ಯಾ ಉಮ್ಯಾಕ್
ಭುಂಯ್ಚೆರ್ ಹಳು ಹಳೂ
ಆಯ್ಲಿಂ ತೊವೊನ್

ತಾನೆಲ್ಲ್ಯಾ ಧರ್ನಿಕ್ ಭಿಜಂವ್ಕ್
ಉದ್ಕಾಚ್ಯಾ ಪಾವ್ಳ್ಯಾಂಚೊ
ಶಿಂವೊರ್ ದಿವುನ್
ಪಾವ್ಸಾನ್ ಕೆಲಿಂ ಆಚರ್ಯಾಂ
ಸುಕ್ ಲ್ಲ್ಯಾ ದೊಂಗ್ರಾಚ್ಯಾ ಪೊಪ್ಸಾಂತ್
ಉಟಯ್ಲಿ ಶೆಳ್
ಆನಿ ಫುಡ್ ಫುಡೀತ್ ಮಾತ್ಯೆಚ್ಯಾ
ಉಸ್ಕ್ಯಾರ್ ಥಾವ್ನ್ ಉಮಾಳೊನ್
ಆಯ್ಲಿ ನಿತಳ್
ಉದ್ಕಾಚಿ ಝರ್

ಸುಕೊ ದೊಂಗೊರ್
ಬದ್ಲಾಲೊ
ಜಾವ್ನ್ ಝರಿಚೆಂ ಮೂಳ್
ಭಾರಿಕ್ ಭಾರಿಕ್ ಝರಿ
ಸಾಂಗಾತಾ ಮೆಳೊನ್
ಸಾಂಗಾತಾ ವ್ಹಾಳೊನ್
ಜಾಲ್ಯೊ ಮೊಟ್ಯೊ
ದೀವ್ನ್ ಜಲ್ಮ್
ತ್ಯಾ ದೊಂಗ್ರಾರ್ ಥಾವ್ನ್
ವ್ಹಾಳೊನ್ ಯೆಂವ್ಚ್ಯಾ ನ್ಹಂಯ್ಕ್...!

ಅಶೆಂ....ಪಾವ್ಸಾ ಥೆಂಬೊ
ಉದ್ಕಾ ಝರ್ ಜಾವ್ನ್
ಝರಿ ವ್ಹಾಳೊ ಜಾವ್ನ್
ವ್ಹಾಳೊ ನ್ಹಂಯ್ ಜಾವ್ನ್
ಧರ್ನಿಕ್ ಫುಟ್ಲಿಂ
ತಣಾಂ ಪಾನಾ
ದೀವ್ನ್ ಸಮ್ರದ್ಧೆಚಿಂ ಫಳಾಂ
ಪಾವ್ಸಾಚಿಂ ಹಿಂ ನಿಸ್ವಾರ್ಥಿ ಲಕ್ಷಣಾಂ..
ಮ್ಹನಿಸ್
ಕಿತ್ಯಾಕ್ ಗಾ ಪಾರ್ಕಿನಾ...?

- ನಜ್ರೆತ್ ನೆರಿ, ತಾಕೊಡೆ. [ಜುಲಾಯ್, 2017]

ನಜ್ರೆತ್ ನೆರಿ ತಾಕೊಡೆ: ಲಿಖ್ಣೆ ನಾಂವಾರ್ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಲೊಕಾಂಕ್ ವ್ಹಳ್ಕೆಚೊ ಮೆಲ್ವಿನ್ ನೆರಿ ನಜ್ರೆತ್ ಏಕ್ ವಿಚಾರ್‌ವಂತ್ ಕವಿ. ’ಗಾಣಾಂ’ ತಾಚೊ ಪರ್ಗಟ್ ಜಾಲ್ಲೊ ಕವಿತಾಜಮೊ. ಮುಂಬಯಾಂತ್ ಕವಿಗೋಶ್ಟಿ ಚಲವ್ನ್ ವೆಲ್ಯಾತ್. ತಾಕೊಡೆ ತಶೆಂಚ್ ಭಂವ್ತೊಣಿಂ ಕಾಂಯ್ ತೆಂಪಾಧಿಂ ಆಸಾ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾ ’ಜಾಗೆ-ಕವಿ’ ಜಮ್ಯಾಂನಿ ಪಾತ್ರ್ ಘೆವ್ನ್ ಕವಿತಾ ರಚ್‌ಲ್ಲ್ಯಾ ಹಾಣೆಂ ಥೊಡೊಕಾಳ್ ಮೌನ್ ರಾವ್ಲ್ಯಾರೀ ಕೊಂಕ್ಣೆಚ್ಯಾ ಫುಡಾರಾಚೊ ಏಕ್ ಭಳ್ವಂತ್ ಕವಿ ಜಾಂವ್ಚಿಂ ಖುಣಾಂ ತಾಚೆಥಂಯ್ ದಿಸೊನ್ ಯೆತಾತ್.

कविता

’दोळे आसचे कुडीक, दीश्ट आसची भलायकेभरीत मतीक’ - भोव अर्थाभरीत सांगणीं आयलेवार म्हाका वाचुंक मेळ्ळी. ताची जिवी रुज्वात आमची समाज, आमचो लोक (आमकां धरून). दीश्ट आसच्यांक मतिची भलायकी गर्जेची. मतिची बलायकी आसचांक हेरांनी वीक दीवन तांची मत विकाळ करुंक साध्य ना, तशेंच तसले हेरांच्या चिंत्नांक वीक दीवंक‌यी वचानांत. आमकां लिसांव शिकुंक आसा तर खडपाथावन, व्हाळ्याथावन, उदकाथावन, पावसाथावन सयत शिकुयेता. पूण आमी कूर‍डे, ही समाज कूर‍डी, देकून आमी पळेतांव तर‌यी आमकां दिसाना, आमी आयकतांव तर‌यी आमकां समजना.

हेच्च अपूर‍भायेच्या चिंत्पाक अपल्या कवितेंत विणून ’पावस आयला आमकां लिसांव शिकवंक’ म्हणता ताकोडेचो कवी नेरी नज्रेत. मुंबय प्रांत्यांत वसती करून आसचो नेरिच्या कवितापरतिबेविशीं मुंबयचो साहितीक वर्तूल जाणा. अपरूप तर‌यी, अपुर्भायेचें चिंताप कवितेंनी व्हाळंवची श्याथी आसच्या हाच्या ह्ये कवितेक मापचें काम तुका सोडतां.

- सं

पावसाचीं लिसांवां

घ्हडगडावन झगलावन
काल घड्येन
म्हळाब हालवन
अंत्राळ कालवन
धर‍णीक काळोक घालून
हारी हारिंनी देंवलीं कुपां
दोंगोर जावून
वाऱ्याच्या उम्याक
भुंयचेर हळू हळू
आयलीं तोवोन

तानेल्ल्या धर्नीक भिजवंक
उदकाच्या पावळ्यांचो
शिंवोर दिवून
पावसान केलीं आचऱ्यां
सूक ल्ल्या दोंग्राच्या पोप्सांत
उटयली शेळ
आनी फूड फुडीत मात्येच्या
उसक्यार थावन उमाळोन
आयली नितळ
उदकाची झर

सुको दोंगोर
बदलालो
जावन झरिचें मूळ
भारीक भारीक झरी
सांगाता मेळोन
सांगाता व्हाळोन
जाल्यो मोट्यो
दीवन जल्म
त्या दोंग्रार थावन
व्हाळोन येंवच्या न्हंयक...!

अशें....पावसा थेंबो
उदका झर जावन
झरी व्हाळो जावन
व्हाळो न्हंय जावन
धर्नीक फुटलीं
तणां पाना
दीवन सम्रद्धेचीं फळां
पावसाचीं हीं निस्वार्थी लक्षणां..
म्हनीस
कित्याक गा पार्किना...?


- नज्रेत नेरि, ताकोडे. [जुलाय, २०१७]

नज्रेत नेरि ताकोडे: लिख्णे नांवार कोंक्णी लोकांक व्हळ्कचो मेल्विन नेरि नज्रेत ऎक विचार्‌वंत कवि. ’गाणां’ ताचो पर्गट जाल्लो कविताजमो. मुंबयांत कविगॊश्टि चलव्न व्हेल्यात. ताकोडे तशेंच भंव्तोणिं कांय तेंपाधिं आसा केल्ल्या ’जागे-कवि’ जम्यांनि पात्र घेव्न कविता रच्‌ल्ल्या हाणें थोडोकाळ मौन राव्ल्यारी कोंक्णेच्या फुडाराचो ऎक भळ्वंत कवि जांव्चिं खुणां ताचेथंय रूप्‌रूप दिसोन येतात.

ದಾಯ್ಜ್.ಕೊಮ್