ಕೊಂಕ್ಣಿ ಕಾರ್ಯಿಂ

ಪಯ್ಸಿಲ್ಯಾನ್ ಪಳೆತಾನಾ

ಪಯ್ಸಿಲ್ಯಾನ್ ಪಳೆತಾನಾ
ಭಗ್ಚೆಂ ಆಸಾ....

ದೊಂಗೊರ್ ಯೆಕ್
ವೋಲ್ ಕಶಿ
ಪಾಚ್ವ್ಯಾ ತಣಾಚಿ....

ಮುಳಾಕ್ ಪಾವ್ಲ್ಯಾರ್ ಕಳ್ತಾ
ವಾಟ್ ಮ್ಹಣೊನ್....
ಕಿತ್ಲ್ಯಾ ಕಾಂಟ್ಯಾ ಫಾತ್ರಾಂಚಿ ?

ಪಯ್ಸಿಲ್ಯಾನ್ ಪಳೆತಾನಾ
ಭಗ್ಚೆಂ ಆಸಾ....

ಕಾಂಯ್ ಚಂದ್ರೆಮಾಚೆರ್ ಚಡ್ಯಾಂ
ಆನಿ ಥಂಯ್ಸರ್ ಬಸೊನ್
ಮಜ಼ೇನ್ ಇಲ್ಲೆಂ ಆಮಾಲ್ ಸೆವ್ಯಾಂ....

ಅಂತ್ರಾಳಾರ್ ಉಭ್ಲ್ಯಾರ್ ಮಾತ್ರ್
ಕಳಾತ್ ಥಂಯ್ಚಿ ಉಂಚಾಯ್
ಶಿವಾಯ್... ಆನಿ ಭಿರಾಂತ್ ಸಕ್ಲಾ ಪಾವ್ತಾಸರ್

ಪಯ್ಸಿಲ್ಯಾನ್ ಪಳೆತಾನಾ
ಭಗ್ಚೆಂ ಆಸಾ....

ಸೆಜಾರಿ ಬರೊ ತಾಂಕಿವಂತ್
ದವರ್‌ಲ್ಲೆಂ ಆಸಾ ತಾಣೆಂ
ಜಾಯಿತ್ತೆಂ ಪುಂಜಾವುನ್....

ತಾಕಾ ಭೆಟ್ಲ್ಯಾರ್ ಕಳಾತ್
ತಾಚೆ ಭಿತರ್ಲೆಂ ತೆಂ ಝುಜ್ ?
ವಾಂಚವ್ಕ್ ರಿಣಾಂತ್ ಬುಡ್ಲೆಲೆಂ
ತಾಚೆಂ ಘರ್‌ದಾರ್

ಪಯ್ಸಿಲ್ಯಾನ್ ಪಳೆತಾನಾ
ಭಗ್ಚೆಂ ಆಸಾ....

.......?

- ನಜ್ರೆತ್ ನೆರಿ ತಾಕೊಡೆ [ಮಾರ್ಚ್, 2016]

ನಜ್ರೆತ್ ನೆರಿ ತಾಕೊಡೆ: ಲಿಖ್ಣೆ ನಾಂವಾರ್ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಲೊಕಾಂಕ್ ವ್ಹಳ್ಕೆಚೊ ಮೆಲ್ವಿನ್ ನೆರಿ ನಜ್ರೆತ್ ಏಕ್ ವಿಚಾರ್‌ವಂತ್ ಕವಿ. ’ಗಾಣಾಂ’ ತಾಚೊ ಪರ್ಗಟ್ ಜಾಲ್ಲೊ ಕವಿತಾಜಮೊ. ಮುಂಬಯಾಂತ್ ಕವಿಗೋಶ್ಟಿ ಚಲವ್ನ್ ವೆಲ್ಯಾತ್. ತಾಕೊಡೆ ತಶೆಂಚ್ ಭಂವ್ತೊಣಿಂ ಕಾಂಯ್ ತೆಂಪಾಧಿಂ ಆಸಾ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾ ’ಜಾಗೆ-ಕವಿ’ ಜಮ್ಯಾಂನಿ ಪಾತ್ರ್ ಘೆವ್ನ್ ಕವಿತಾ ರಚ್‌ಲ್ಲ್ಯಾ ಹಾಣೆಂ ಥೊಡೊಕಾಳ್ ಮೌನ್ ರಾವ್ಲ್ಯಾರೀ ಕೊಂಕ್ಣೆಚ್ಯಾ ಫುಡಾರಾಚೊ ಏಕ್ ಭಳ್ವಂತ್ ಕವಿ ಜಾಂವ್ಚಿಂ ಖುಣಾಂ ತಾಚೆಥಂಯ್ ದಿಸೊನ್ ಯೆತಾತ್.

कविता

कानडिंत ऎक सोभित सांग्णि आसा ’दूरद बेट्ट नुण्णगे’ म्हळ्यार पय्सिलो गुडो सपाट/सोभीत म्हणुन. हि अस्कत मन्श्याच्या अस्कत चिंत्पाचो फळ. आम्च्या दीस्पड्त्या जिण्येंत सय्त आमि कित्लेशे पाव्टिं चिंत्चें आसा की; अपुण मात्र जिण्येंत संघर्श करुन आसा, हेर सर्व भॊव संतोसान/मजॆन जियेव्न आसात म्हणुन. चलुन वेचे गाडियांनि वेतेल्यांचेर, गाडियांनि वेतेले विमानांनि वेतेल्यांचेर, गांव्चे पर्गांवांचेर, जोप्ड्यांनि जियेतेले गुडुलांनि जियेतेल्यांचेर, गुड्सुलांनि जियेतेले चालिंनि जियेतेल्यांचेर, चालिंनि जियेतेलिं कालोनिंनि जियेतेल्यांचेर, कालोनिंनि जियेतेलिं फ्लॆटांनि जियेतेल्यांचेर, फ्लॆटांनि जियेतेलिं बंग्ल्यांत जियेतेल्यांचेर, बंग्ल्यांनि जियेतेलिं राव्ळेरांनि जियेतेल्यांचेर अशेंच चिंतात....

पय्सिलो गुडो सोभित...

पुण जशेंच कोंक्णेंत सांगाप आसा ’मन्शासवें जियेव्न पळे.. उद्कांत देंवोन पळे...’. असें म्हण्तास्तां म्हजिंच थोडिं उत्रां यादिक येतात;

’सर्ग भगुंक सर्वांक जाय,
पुण मोरोंक मात कोणाक्‌च्च नाका’

ताकोडेचो नेरि नज्रेत मुंबयांत्ल्या जिण्ये संघर्शांत कांय थोडो वॆळ अप्ल्या कवितेच्या अभिव्यक्तेक धांबुन धर्न जियेल्लो आस्येता, पुण ताचेथंय आस्चि नदर तिच्च कविचि, आनि हाचि गोवाय दिंव्चाक हि कविता वाचुंक आनि पार्कुंक तुकाच्च सोड्तां.

नज्रेत नेरि ताकोडे: लिख्णे नांवार कोंक्णी लोकांक व्हळ्कचो मेल्विन नेरि नज्रेत ऎक विचार्‌वंत कवि. ’गाणां’ ताचो पर्गट जाल्लो कविताजमो. मुंबयांत कविगॊश्टि चलव्न व्हेल्यात. ताकोडे तशेंच भंव्तोणिं कांय तेंपाधिं आसा केल्ल्या ’जागे-कवि’ जम्यांनि पात्र घेव्न कविता रच्‌ल्ल्या हाणें थोडोकाळ मौन राव्ल्यारी कोंक्णेच्या फुडाराचो ऎक भळ्वंत कवि जांव्चिं खुणां ताचेथंय रूप्‌रूप दिसोन येतात.

ದಾಯ್ಜ್.ಕೊಮ್