ಆಜ್‌ಕಾಲ್ ’ಕವಿತಾ’ ಮ್ಹಳ್ಳ್ಯಾ ಪ್ರಕಾರಾಚೆರ್ ಸಾಮೂಹಿಕ್ ಭಲತ್ಕಾರ್ ಜಾಂವ್ಚೊ ಪರ್ಗಟ್ ರಿತಿನ್ ಆಮ್ಕಾಂ ದಿಸ್ತಾ. ಭಾಸೆಚೊ ಖಚ್ರೊ ಆನಿ ಉತ್ರಾಂಚೊ ಭೊಂಗೊಸ್ತೊಳ್ ಹ್ಯಾ ಭಲತ್ಕಾರಾಚೊ ವಾಂಟೊ. ಚ್ಯಾರ್ ಕಾಸ್ ದೀವ್ನ್ ’ಮಾನಾಚೊ ಕವಿ’ ಪಾಟೊ ಮೊಲಾಕ್‌ಯೀ ಘೆವ್ಯೆತ್, ಆನಿ ಪಾಟೊಸಾಕ್ ಚಡಯ್ತೆಲೆಯ್ ಯಥೇಶ್ಟ್ ಮಾಪಾನ್ ಆಸಾತ್ ಪುಣ್ ತಾಂಚ್ಯಾಚ್ ಘರಾಂತ್ ಕುಲ್ಕಾರ್ ಜಾವ್ನ್ ವರ್ಸಾಂ ಘೊಳ್‌ಲ್ಲ್ಯಾ ಕವಿಂಚಿ ಪ್ರತಿಭಾ ಕೆದಿಂಚ್ ಝಳ್ಕಾಲ್ಲಿನಾ. ಹ್ಯಾ ಬಜಾರಿ ಚಿಂತ್ಪಾಕ್ ಕಾಂಯ್ ’ಸಾಹಿತಿಕ್ ರಾಂಡ್‌ಬಾಜ್’ ಜೊಕ್ತೊ ಸಬ್ಧ್ ಕೊಣ್ಣಾ. ಪೊಕೊಳ್ ಉತ್ರಾಂಕ್ ಅರ್ಥ್ ನಾತ್‌ಲ್ಲ್ಯಾ ಪ್ರಾಸಾಂಕ್ ಎಕ್ಟಾಂಯ್ ಕೆಲ್ಲ್ಯಾ ಸಬ್ಧಾಂಚಿ ರಾಸ್ ಕವಿತಾ ಮ್ಹಣ್ತೆಲ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ವಾ ಚಿಂತೆಲ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ಕಟ್ಟ್ಯಾಂತ್ ಕವಿತಾ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕಿತೆಂ ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ರಿಗಾಜಯ್ ತರ್ ಹಿ ಕವಿತಾ ಕಾಂಯ್ ಉಜ್ವಾಡ್ ಫಾಂಕಯ್ತ್.

ಜೋನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ ಕೊಂಕ್ಣಿ ಕವಿತಾಶೆತಾಕ್ ನವೊ ಆಸ್ಯೆತಾ, ಪುಣ್ ಕವಿತಾಶೆತಾಕ್ ನ್ಹಯ್, ಕಾನಡಿಂತ್ ಎದೊಳ್‌ಚ್ಚ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಕವಿತೆಂನಿ ವ್ಹಳ್ಕೆಚೊ ಜಾಲಾ. ಮನ್ಶಾ ಸಂವೇದನಾಂಕ್ ಭೋವ್ ಲಾಗ್ಸಿಲ್ಯಾನ್ ಸಮ್ಜಲ್ಲೊ ಪ್ರಭುದ್ದ್ ವಿಚಾರ್‌ವಂತ್ ಮ್ಹಣ್ ಮಾಂದುನ್ ಘೆತೆಲ್ಯಾಂಪಯ್ಕಿಂತ್ ಹಾಂವ್‌ಯೀ ಎಕ್ಲೊಂ. ಆನಿ ತಾಚ್ಯಾ ಕವಿತಾಪ್ರತಿಭೆಕ್ ಕಾಂಯ್ ಹಿ ಕವಿತಾ ಗೊವಾಯ್ ದೀತ್.

ವೀಜ್ ಖಾಂಬೊ ವೀಜ್ ದಿತಾ, ಆನಿ ವೀಜ್ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಸಕತ್/ಉಜ್ವಾಡ್. ಆನಿ ಹೊ ಖಾಂಬೊ ತ್ಯೇ ಸಕ್ತೆಚೊ ಆಧಾರ್. ವಾಟೆರ್ ವೆಚೊ ಕಾಟ್ ಪೆಟೊ ಸಯ್ತ್ ಅಪ್ಣಾನ್ ದಿಂವ್ಚೊ ಬಾಂಗ್ ’ಕವಿತಾ’ ಮ್ಹಣ್ತಾನಾ, ಆನಿ ನಿರ್ಜೀವ್ ರಸ್ತೊ ಲೆಗುನ್ ಜೀವ್ ಘೆವ್ನ್ ಹ್ಯಾ ಖಾಂಬ್ಯಾಸವೆಂ ವಾರ್ಜಿಕ್ ಕರುಂಕ್ ಲಾಗ್ತಾನಾ ಖರೆಂಚ್ ಭಗ್ತಾ ’ಕವಿತೆಚಿ ಖುನ್ ಜಾಲ್ಯಾ’. ಹಿ ಕವಿತಾ ವಾಚುನ್ ಕಿತ್ಲೆಶ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ಕಟ್ಟ್ಯಾಂತ್ ’ಕವಿತಾ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಉತ್ರಾಂಚಿ ರಾಸ್ ನ್ಹಯ್’ ಮ್ಹಳ್ಳೆಂ ಚಿಂತಾಪ್ ಏಕ್ ಘಡ್ಯೆ ತರ್‌ಯೀ ಯೇತ್‌ಗಾಯ್?

ಆಂಕ್ಡೊ - 2

ಕವಿತೆಯಾಗುವುದೆಂದರೇನು?

ಕಾಲೆತ್ತಿ ಉಚ್ಚೆ ಹೊಯ್ಯಲು ಬಂದ
ಬೀದಿ ನಾಯಿಗೆ
ಲೈಟು ಕಂಬವೊಂದು ಕೇಳಿತು

ಕತ್ತಲೊಳಗಿನ ಬೆಳಕನ್ನು
ಬೆಳಕಿನೊಳಗಿನ ಕತ್ತಲನ್ನೂ ಕಂಡು
ಊಳಿಡುವುದೇ ಕವಿತೆಯೆಂದಿತು ನಾಯಿ
ಲೈಟುಗಂಬಕ್ಕೂ ನಿಜವನ್ನಿಸಿತೇನೋ-
ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಕರೆಂಟು ಹೋಗಿ
ಕತ್ತಲಿಗೂ ಬೆಳಕಿಗೂ ಕಾದಾಟವಾಗಿ
ಬೀದಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಊಳಿಡುವಿಕೆ ಕವಿತೆಯಾಯಿತು;

ಕವಿತೆಯಾಗುವುದೆಂದರೇನು?
ಪರಪರ ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ
ಕಾಲನೆಳೆದು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹುಚ್ಚನಿಗೆ
ರಸ್ತೆಯೊಂದು ಕೇಳಿತು..

ಮಾತಿನೊಳಗಿನ ಅರ್ಥವನ್ನು
ಅರ್ಥದೊಳಗಿನ ಮಾತನ್ನೂ ಕಂಡು
ಗಲಗಲ ನಕ್ಕು ಅಳುವುದೇ ಕವಿತೆಯೆಂದ;

ರಸ್ತೆಗೂ ನಿಜವೆನ್ನಿಸಿತೇನೋ-
ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ’ಅದು-ಇದು’ ತಿನ್ನುವವರ ನಡುವೆ ಗಲಬೆಯಾಗಿ
ಮಾತಿಗೂ ಅರ್ಥಕ್ಕೂ ಕಾದಾಟವಾಗಿ
ರಸ್ತೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ನಗು-ಅಳು ಕವಿತೆಯಾಯಿತು...

ಇದೀಗ..
ಲೈಟುಗಂಬಕ್ಕೂ ರಸ್ತೆಗೂ
ವಾಗ್ವಾದವಾಗಿ
ಕವಿತೆಯ ಕೊಲೆಯಾಗಿದೆ..

[ಕನ್ನಡ ಮೂಲ: ಜೋನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ, ಕೊಂಕಣಿಗೆ: ವಲ್ಲಿ ಕ್ವಾಡ್ರಸ್]

ಜೋನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ: ಸಾಹಿತಿಕ್ ಶಿಕ್ಶಕ್ ಜಾವ್ನ್ ವಾವ್ರ್ ಕರ್ಚೊ ಹೊ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಸಾಹಿತ್ಯಾಂತ್ ಪದ್ಯುತ್ತರ್ ಶಿಕಾಪ್ ಸಯ್ತ್ ಶಿಕುನ್ ಆಸಾ. ಕಾನಡಿಂತ್ ಆಪ್ಲ್ಯಾ ಕವಿತಾಪ್ರತಿಭೆಕ್ ಲಾಗೊನ್ ಎದೊಳ್‌ಚ್ಚ್ ಫಾಮಾದ್ ಜಾಲ್ಲೊ ಜೋನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ ಏಕ್ ಸಂವೇದನಾತ್ಮಕ್ ಕವಿ ತಶೆಂಚ್ ವಿಚಾರ್‌ವಂತ್ ಸಾಹಿತಿ.

ಕವಿತಾ ಜಾಂವ್ಚಿ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕಿತೆಂ?

ಪಾಂಯ್ ಉಕಲ್ನ್ ಮುತೊಂಕ್ ಆಯಿಲ್ಲ್ಯಾ
ರಸ್ತ್ಯಾ ಪೆಟ್ಯಾಕ್
ಏಕ್ ವೀಜ್ ಖಾಂಬೊ ವಿಚಾರಿ

ಕಾಳೊಕಾಭಿತರ್ಲ್ಯಾ ಉಜ್ವಾಡಾಕ್
ಉಜ್ವಾಡಾಭಿತರ್ಲ್ಯಾ ಕಾಳೊಕಾಕ್ ಪಳೆವ್ನ್
ಬಾಂಗ್ ದಿಂವ್ಚಿಚ್ಚ್ ಕವಿತಾ ಮ್ಹಣಾಲೊ ಪೆಟೊ-
ವೀಜ್ ಖಾಂಬ್ಯಾಕೀ ನೀಜ್ ಮ್ಹಣ್ ಭಗ್ಲಾಂಸ್ಯೆತಾ-
ತಿತ್ಲ್ಯಾರ್ ವೀಜ್ ವಚೊನ್
ಕಾಳೊಕಾ ಉಜ್ವಾಡಾ ಮಧೆಂ ಗಲಾಟೊ ಜಾವ್ನ್
ರಸ್ತ್ಯಾಲಾಂಬಾಯೆಕ್ ಬಾಂಗ್ ದಿಂವ್ಚಿ ಕವಿತಾ ಜಾಲಿ;

ಕವಿತಾ ಜಾಂವ್ಚಿ ಮ್ಹಳ್ಯಾರ್ ಕಿತೆಂ?
ಪರಪರ ಉಲೊ ಮಾರೀತ್
ಪಾಂಯ್ ವೋಡ್ನ್ ಚಲ್ತೆಲ್ಯಾ ಪಿಶ್ಯಾಕ್
ಏಕ್ ರಸ್ತೊ ವಿಚಾರಿ..
ಉತ್ರಾಭಿತರ್ಲ್ಯಾ ಅರ್ಥಾಂಕ್
ಅರ್ಥಾಭಿತರ್ಯ್ಲ್ಯಾ ಉತ್ರಾಂಕ್ ಪಳೆವ್ನ್
ಗಳಗಳ ಹಾಸೊನ್ ರಡ್ಚೆಂಚ್ ಕವಿತಾ ಮ್ಹಣಾಲೊ;

ರಸ್ತ್ಯಾಕೀ ನೀಜ್ ಮ್ಹಣ್ ದಿಸ್ಲಾಂಸ್ಯೆತಾ-
ತಿತ್ಲ್ಯಾರ್ ’ತೆಂ-ಹೆಂ’ ಖಾತೆಲ್ಯಾಂ ಮಧೆಂ ಝಗ್ಡೆಂ ಜಾವ್ನ್
ಉತ್ರಾಂಕೀ ಅರ್ಥಾಂಕೀ ಝಗ್ಡೆಂ ಜಾವ್ನ್
ರಸ್ತ್ಯಾ ಲಾಂಭಾಯೆಕ್ ಹಾಸೊ-ವಿಳಾಪ್ ಕವಿತಾ ಜಾಲಿ..

ಆಯ್ಲೆವಾರ್‌ಚ್ಚ್...
ವೀಜ್ ಖಾಂಬ್ಯಾಕೀ ರಸ್ತ್ಯಾಕೀ
ವಾರ್ಜಿಕ್ ಜಾವ್ನ್
ಕವಿತೆಚೆಂ ಮರಣ್ ಜಾಲಾಂ..

[ಕಾನಡಿ ಮೂಳ್: ಜೋನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ, ಕೊಂಕ್ಣೆಕ್: ವಲ್ಲಿ ಕ್ವಾಡ್ರಸ್]

[अनुवादित कविता] रंगाळ सावळी

आज्‌काल ’कविता’ म्हळ्ळ्या प्रकाराचेर सामूहिक भलत्कार जांव्चो पर्गट रितिन आम्कां दिस्ता. भासेचो खच्रो आनि उत्रांचो भोंगोस्तोळ ह्या भलत्काराचो वांटो. च्यार कास दीव्न ’मानाचो कवि’ पाटो मोलाक्‌यी घेव्येत, आनि पाटोसाक चडय्तेलेय यथॆश्ट मापान आसात पुण तांच्याच घरांत कुल्कार जाव्न वर्सां घोळ्‌ल्ल्या कविंचि प्रतिभा केदिंच झळ्काल्लिना. ह्या बजारि चिंत्पाक कांय ’साहितिक रांड्‌बाज’ जोक्तो सब्ध कोण्णा. पोकोळ उत्रांक अर्थ नात्‌ल्ल्या प्रासांक एक्टांय केल्ल्या सब्धांचि रास कविता म्हण्तेल्यांच्या वा चिंतेल्यांच्या कट्ट्यांत कविता म्हळ्यार कितें म्हळ्ळें रिगाजय तर हि कविता कांय उज्वाड फांकय्त.

जॊन सुंटिकोप्प कोंक्णि कविताशेताक नवो आस्येता, पुण कविताशेताक न्हय, कानडिंत एदोळ्‌च्च आप्ल्या कवितेंनि व्हळ्केचो जाला. मन्शा संवॆदनांक भॊव लाग्सिल्यान सम्जल्लो प्रभुद्द विचार्‌वंत म्हण मांदुन घेतेल्यांपय्किंत हांव्‌यी एक्लों. आनि ताच्या कविताप्रतिभेक कांय हि कविता गोवाय दीत.

वीज खांबो वीज दिता, आनि वीज म्हळ्यार सकत/उज्वाड. आनि हो खांबो त्यॆ सक्तेचो आधार. वाटेर वेचो काट पेटो सय्त अप्णान दिंव्चो बांग ’कविता’ म्हण्ताना, आनि निर्जीव रस्तो लेगुन जीव घेव्न ह्या खांब्यासवें वार्जिक करुंक लाग्ताना खरेंच भग्ता ’कवितेचि खुन जाल्या’. हि कविता वाचुन कित्लेश्यांच्या कट्ट्यांत ’कविता म्हळ्यार उत्रांचि रास न्हय’ म्हळ्ळें चिंताप ऎक घड्ये तर्‌यी यॆत्‌गाय?

जॊन सुंटिकोप्प: साहितीक शिक्षक जावन वावर कर्चो हो इंगलीश साहित्यांत पद्युत्तर शिकाप सयत शिकून आसा. कानडिंत आपल्या कवितापरतिभेक लागोन एदोळ‌च्च फामाद जाल्लो जोन सुंटिकोप्प एक संवेदनात्मक कवी तशेंच विचार‌वंत साहिती.