ಜೆದ್ನಾಂ ಮನಿಸ್ ಆಪ್ಲಿ ವಯ್ಚಾರಿಕ್ ನೀದ್ ಸೊಡುನ್ ಪಳೆಂವ್ಕ್, ಪಾರ್ಕುಂಕ್ ಧರ್ತಾ, ತೆದ್ನಾಂ ತಾಚೆಸಮೊರ್ ಅಸಲ್ಯಾ ಗಿದಾಂನಿ ಕರ್ಚಿ ರಾಜ್ವಟ್ಕಿ ಸುಟಾವಿ ದಿಸ್ತಾ. ಚಡುಣೆಂ ಹರೇಕಾ ಶೆತಾಂನಿ ಗಿದಾಂನಿ ರಾಜ್ವಟ್ಕಿ ಚಲಂವ್ಚಿ ಸದಾಂಚಿ ಜಾಲ್ಯಾ. ಸಮಾಜ್, ವೆವಸ್ತಾ, ಕಾಯ್ದೆ, ಕಾನುನ್, ನ್ಯಾಯ್, ನೀತ್, ಮಾನ್, ಸಮ್ಮಾನ್ ಹರೇಕ್ ಬಜಾರಾಂತ್ ಬರೊಚ್ ಸಜಯಿಲ್ಲೊ ದಿಸ್ತಾ. ಹ್ಯಾ ಸಜವ್ಣೆಂತ್ ಕಿರಾವೆಸಾಚ್ಯಾ ಗಿದಾಂನಿ ಕೊಣಾಚೆ ದೊಳೆ (ದಿಶ್ಟಾವೊ), ಕೊಣಾಚೆಂ ನಾಕ್ (ಮಾನ್) ಖಿಮ್ಚುನ್, ಖೊಂಕುನ್, ಭೊಕುರ್ನ್ ಮನ್ಕಟ್ಯಾಚಿಂ ಹಾಡಾಂಚ್ ಚಾಬ್ತಾನಾ ಮನ್ಶಾಪಣ್‌ಚ್ ಕಂಗಾಲ್ ಜಾಲ್ಲಿ ಪರಿಗತ್. ಆನಿ ಹಿ ಪರಿಗತ್ ಅನಿವಾರ್ಯ್ ಕರುನ್ ಹಾಣಿಂಚ್ ಕೆಲ್ಲೆ ಕಾಯ್ದೆ ಅನಿ ಕಾನುನಾಂ ರಾಜ್ವಟ್ಕೆಚ್ಯಾ ಪುಲ್ಪುತ್ರಾರ್ ಆಯ್ಕೊಂಚೊ ಅವಾಜ್ ಕಾಂಯ್ ರಾನಾಂತ್ಲ್ಯಾ ಬೊಬೆಪರಿಂ ಜಾಯ್ತ್‌ಕಾಯ್?

ಬಾಬ್ ಓಮ್ ನಗರ್ ಏಕ್ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ್ ರಾಜಸ್ಥಾನಿ/ಹಿಂದಿ ಕವಿ. ಸಾಹಿತ್ ಅಕಾಡೆಮಿಚೊ ಯುವ ಪುರಸ್ಕಾರ್ ಜೊಡ್ಪಿ. ಹಿ ಕವಿತಾ ಆಮ್ಚ್ಯಾ ದೇಶಾಚ್ಯಾ ರಾಜಕೀಯ್ ಶೆತಾಚೆರ್ ಮಾತ್ರ್ ನ್ಹಯ್, ಮಾತ್ಶಿ ಜತನ್ ಘೆತ್ಲಿ ತರ್, ಸಭಾರ್ ಶೆತಾಂನಿ ಆರ್ಸೊ ಧರ್ಚೆಂ ದಿಸೊನ್ ಯೆತಾ.

- ಸಂ

ಆಂಕ್ಡೊ - 16. ಗಿದಾಂಚೆ ಬರೆ ದೀಸ್

ಗಿದಾಂಚೆ ಬರೆ ದೀಸ್

ಬೋವ್ಶಾ! ಗೀದ್ ವಾಂಚೊನ್ ಉರ್‌ಲ್ಲ್ಯೊ
ಜಿತ್ಲ್ಯೊ ವಾಂಚೊನ್ ಉರೊಂಕ್ ಜಾಯ್ ಆಸ್ಲ್ಯೊ
ತರ್ ಆಜ್ ತಾಂಚೆ ಬರೆ ದೀಸ್ ಆಸ್ತೆ

ಸುಡ್ಕಾಡಾಂತ್ ಎಕಾ ಸಾರಕ್ಯಾ ಸ್ವಾದಾಚ್ಯಾ ವೆಂಗೆಂತ್
ಸಲೀಸಾಯೆನ್ ಬದ್ಲುಂಕ್ ಸಕತ್ಯೊ ಜಿಬೆಂಚೊ ಸ್ವಾದ್

ಸಕಯ್ಲ್ಯಾ ಮ್ಹಾಳಯೆಂತ್ ಖಂಯ್ಚಿಗೀ ನಾಡ್
ಫಕತ್ ಗಿದಾಂಚಿ ವಸ್ತಿ ಥಂಯ್ಚರ್
ವಿಂಚುನ್ ವಿಂಚುನ್ ಖಾತಾತ್ ದೊಳೆ, ನಾಕ್, ಕಾನ್
ಗುಲೊಬಾ ಪಾಕಳ್ಯಾಂ ಸಾರ್ಕೆ ವೋಂಟ್

ಹರದ್ಯಾಚ್ಯಾ ಧಡದಡ್ಯಾಂಕ್ ಆಯ್ಕನಾತಲೆಪರಿಂ
ಭೊಕುರ್ತಿಂ ಮನ್ಕಟ್ಯಾಚ್ಯಾ ಜೊಡ್ಯಾಂಕ್

ಪಯ್ಲೆಂಚೆಪರಿಂ
ಉಗತ್ಯಾ ಮೊಳಬಾಚೆರ್ ಭೊಂವಡಿ ಮಾರಚಿ ದಿಸಾನಾ

ಸಗಳೆ ಸಗಳಿಂ
ಕಿರಾಚ್ಯಾ ವೆಸಾಚೆರ್
ಜೆ ಬಸಲ್ಯಾತ್ ರಾಜ್‌ಧಾನಿಚ್ಯಾ ಪಾಟೊಸಾರ್
ಆನಿ ರಚತಾತ್
ಅಪಲ್ಯಾಚ್ ಜಾತಿಸಾರಕ್ಯಾಂಚ್ಯಾ ದೊಳ್ಯಾಂಕ್ ಮಾತಿ ಘಾಲಚೊ ವ್ಯಾಮೋಹ್
***

[ರಾಜಸ್ಥಾನಿ ಮೂಳ್: ಓಮ್ ನಗರ್, ಕೊಂಕಣಿಕ್: ವಲ್ಲಿ ಕ್ವಾಡ್ರಸ್]

ಓಮ್ ನಗರ್: ಅನುವಾದ್, ನಾಟಕ್ ರೂಪಾಂತರ್, ಡಾಯ್ರಿ, ಪತ್ರಿಕೋಧ್ಯಮ್ ಅಶೆಂ ವೆವೆಗ್ಳ್ಯಾ ಪ್ರಕಾರಾಂಚೊ ವಾವ್ರ್ ಕರುನ್ ಆಯಿಲ್ಲೊ ಓಮ್ ನಗರ್  ಸದ್ದ್ಯಾಕ್ ಸಾಹಿತ್ ಅಕಾಡೆಮಿಂತ್ ವಾವ್ರ್ ಕರುನ್ ಆಸಚ್ಯಾ ಹಾಚೆ ರಾಜಸ್ಥಾನಿ ಭಾಶೆಂತ್ ತೀನ್ ಕವಿತಾಜಮೆ; ’ಛಿಯಾಂಪತಾಯಿ (2003), ಪ್ರೀತ್ (2005), ಜದ್ ಬೀ ಮಾಂಡ್ಬಾ ಬೈಟುಂ ಛುಂ ಕವಿತಾ (2011)’, ಹಿಂದಿಂತ್; ದೇಖ್ನಾ ಏಕ್ ದಿನ್ (2008), ವಿಜ್ನಾಪ್ತಿ ಭರ್ ಬಾರಿಶ್ (2005) ತಶೆಂಚ್ ಹೆರ್ ಪ್ರಕಾರಾಚೆ ಬೂಕ್ ಪರ್ಗಟಲ್ಯಾತ್.

[अनुवादित कविता] रंगाळ सावळी

जेदनां मनीस आपली वयचारीक नीद सोडून पळेवंक, पार्कुंक धर्ता, तेदनां ताचेसमोर असल्या गिदांनी कर्ची राज्वटकी सुटावी दिसता. चडुणें हरेका शेतांनी गिदांनी राज्वटकी चलंवची सदांची जाल्या. समाज, वेवसता, कायदे, कानून, न्याय, नीत, मान, सम्मान हरेक बजारांत बरोच सजयिल्लो दिसता. ह्या सजवणेंत किरावेसाच्या गिदांनी कोणाचे दोळे (दिश्टावो), कोणाचें नाक (मान) खिमचून, खोंकून, भोकूर्न मनकट्याचीं हाडांच चाबताना मनशापण‌च कंगाल जाल्ली परिगत. आनी ही परिगत अनिवाऱ्य करून हाणिंच केल्ले कायदे अनी कानुनां राज्वटकेच्या पुल्पुत्रार आयकोंचो अवाज कांय रानांतल्या बोबेपरीं जायत‌काय?

बाब ओम नगर एक प्रतिभावंत राजस्थानी/हिंदी कवी. साहीत अकाडेमिचो यूव पुरसकार जोडपी. ही कविता आमच्या देशाच्या राजकीय शेताचेर मात्र न्हय, मातशी जतन घेतली तर, सभार शेतांनी आर्सो धर्चें दिसोन येता.

- सं

आंकडो - १६. गिदांचे बरे दीस

गिदांचे बरे दीस

बोवशा! गीद वांचोन ऊर‌ल्ल्यो
जितल्यो वांचोन उरोंक जाय आसल्यो
तर आज तांचे बरे दीस आसते

सुडकाडांत एका सारक्या स्वादाच्या वेंगेंत
सलीसायेन बदलुंक सकत्यो जिबेंचो स्वाद

सकयल्या म्हाळयेंत खंयचिगी नाड
फकत गिदांची वसती थंयचर
विंचून विंचून खातात दोळे, नाक, कान
गुलोबा पाकळ्यां सार्के वोंट

हरद्याच्या धडदड्यांक आयकनातलेपरीं
भोकुर्तीं मनकट्याच्या जोड्यांक

पयलेंचेपरीं
उगत्या मोळबाचेर भोंवडी मारची दिसाना

सगळे सगळीं
किराच्या वेसाचेर
जे बसल्यात राज‌धानिच्या पाटोसार
आनी रचतात
अपल्याच जातिसारक्यांच्या दोळ्यांक माती घालचो व्यामोह
***

[राजस्थानी मूळ: ओम नगर, कोंकणीक: वल्ली क्वाड्रस]

ओम नगर: अनुवाद, नाटक रूपांतर, डायरी, पत्रिकोध्यम अशें वेवेगळ्या प्रकारांचो वावर करून आयिल्लो ओम नगर सद्द्याक साहीत अकाडेमिंत वावर करून आसच्या हाचे राजस्थानी भाशेंत तीन कविताजमे; ’छियांपतायी (२००३), प्रीत (२००५), जद बी मांडबा बैटूं छूं कविता (२०११)’, हिंदिंत; देखना एक दीन (२००८), विजनाप्ती भर बारीश (२००५) तशेंच हेर प्रकाराचे बूक पर्गटल्यात.